¿Nunca es tarde para volver a empezar? Quizás sí pero yo sé que estoy en el buen camino


Hoy pensaba en el refrán: "nunca es tarde si la dicha es buena" y también en la frase popular: "Nunca es tarde para volver a empezar". Y me preguntaba: ¿Seguro?
En cada tropiezo o desilusión, nuestro corazoncito se va endureciendo y nuestro espíritu pierde un poco más de confianza y de inocencia. Ya sé que esas son barreras y miedos que vamos incorporando y que debemos aprender a superar pero lo que es indudable es que ya "nada será lo mismo" y "volver a empezar" haciendo "tabula rasa" no será posible.

Y no será posible porque mi corazón ya ha aprendido a protegerse de los males que ha sufrido y por tanto, yo nunca seré la misma para volver a iniciar el camino sin las barreras emocionales que me cercan.

Y me da muchísima pena porque me encanta recordar cuando cada mañana, mi vida era de color de rosa, ¡qué digo rosa!, era multicolor como el arco iris más precioso del mundo... Sonreía siempre y confiaba en lo que la vida iría poniendo a mi alcance. Mi existencia era una ilusión continua, casi imposible, pero de verdad que era muy muy muy feliz...

Y no me convence la excusa que oponen algunos que me quieren bien a mi continua búsqueda ya que el "estás madurando, es inevitable" no me lo trago, me niego... Y mi batalla diaria es localizar cuándo y por qué fue que perdí la inocencia natural que me hacía vibrar ora sí, ora también, y conseguía que mi mundo se rindiera a la sorpresa que la vida preparaba cada día para mí.

Algunos pensarán que soy una ilusa o que estoy algo "pallá"... Pero yo sé que estoy en el buen camino, porque las personas somos felices cuando nos hallamos en armonía con nuestras almas y es entonces cuando sonreímos y cuando entregamos al mundo, a los demás y a nosotros mismos lo mejor y lo más valioso que hay en nuestro interior...

Otros pensarán, "no has madurado"... Pero yo sé que estoy en el buen camino, porque para qué nos sirve madurar si no dejamos de cargar pesadas rocas en nuestra mochila vital... Todos conocemos bien la Ley de la Gravedad y sabemos que todo tiende a llegar al suelo, así que no nos carguemos de más piedras innecesarias que nos hagan llegar al suelo antes de tiempo...

Quizás algún otro pueda pensar que no tengo nada claro... Y puede que tenga razón, pero yo sé que estoy en el buen camino, porque cuando no tienes las cosas claras, tu destino se va construyendo a cada paso y como el bebé que aprende a andar, cada día es emocionante, cada paso es un nuevo reto y en el caso de que aprendas a andar a los 35 como yo tienes la gran ventaja de divisar varios senderos, infinitos senderos para recorrer, sola o en compañía, por un tiempo o para siempre...

Pero en todo caso, haga lo que haga, nunca seré la misma que ayer para "volver a empezar" aunque yo sé que aún y asumiendo este hecho, estoy en el buen camino, porque lo realmente importante no es empezar de nuevo sino seguir caminando hacia aquellos lugares en dónde nos sintamos más auténticos y más libres.

Un fuerte abrazo,

Elena

3 comentarios:

  1. Pienso igual que tu. Hay cosas que se van dejando en el camino, la inocencia, la fe, la confianza muchas veces. Todo eso no se recupera. Miramos desde la altura de quien ha sufrido alguna que otra decepción y eso también nos hace mas injustos para con los que todavía no conocemos.
    Pienso que este juego de vivir se trata de disfrutar el momento, sin hacerse demasiadas expectativas, sin esperar demasiado de los demás.
    Solo depender de lo que nosotros hagamos, sintamos, etc.
    Se que estás en el buen camino. Yo solo estoy segura de que he perdido muchas cosas que jamas podré ni quiero recuperar.
    Hay daños irreparables.
    Un beso

    ResponderEliminar
  2. ens hem de deseducar... costa molt... molts anys d'hàbit... i el nostre ego s'ha acostumat als nostres costums (danyins) i no ens ho posa fàcil... però quan un se n'adona ja no hi ha marxa enrere... potser serà un camí tan llarg que no l'arribarem a completar... millor... no? costa però ens hem de reeducar, i la gran diferència és que ara l'educació és de nosaltres cap a nosaltres, mentre que la primera educació, la que ens ha portat fins aquí, era d'altres cap a altres...

    cuida't molt... i reserva't coses per a només tu.. ;)

    petons
    s

    ResponderEliminar
  3. En informática ( reconozco que no soy ningún experto en el tema ) cuando te encontrabas ante un problema en el cual estabas bloqueado y no entendías dónde estaba el problema, existía un sistema que decía algo así... RESTAURAR A PARTIR DEL ÚLTIMO PUNTO OPERATIVO.

    Si dices que no sabes ni cuándo ni dónde perdiste tu estado vibracional, da media vuelta y busca donde lo dejaste para llevar un camino distinto.

    Como veo que te gustan las citas, te dejo ésta

    "Sin obstáculos, nada puede obtener la fuerza suficiente para crecer"

    Su autor, es alguien que me parece que ya no te ralla.

    ResponderEliminar